Toen ik zelf 14 jaar was, naar school ging en jeugdtoernooitjes speelde en mijn best deed de beste tennisser in mezelf te worden, ging mijn zus voor een jaar naar de Verenigde Staten. Zij was toen pas 16 jaar en ging een jaar wonen bij een gastgezin en daar naar High School. Voor mijn zus was dit een avontuur dat ze al een tijdje als droom had en de dappere keuze maakte om dit avontuur aan te gaan.
Haar “Amerika” avontuur bracht haar veel. Veel inzichten, veel ervaring en groei. Ik kan mij nog goed herinneren dat wij wel eens een skype gesprek hadden en dat ze huilend in beeld was. Ze miste ons of er was iets gebeurd waar ze verdrietig van werd. Op 16 jarige leeftijd is dat natuurlijk ook niet niks, in je eentje een jaar een onbekende wereld in. Maar juist die momenten en de stap die ze nam om te gaan gaf haar veel terug.
Dit inspireerde mij destijds ook om na mijn middelbare school voor een periode weg te gaan. Australië trok mij aan door verhalen om mij heen. Het is inmiddels al 6 jaar een droom van mij om daar heen te gaan en ook zeker een bezoekje te brengen aan de Australiän Open (het toernooi dat mij vanaf de televisie zielsgelukkig maakt). Ik ben alleen nog niet gegaan omdat ik bang was voor dat avontuur en omdat ik het in Nederland helemaal naar mijn zin had. Ik kon lekker elke week een aantal keren tennissen met mijn vrienden en ik had mij aangemeld voor de studie Sport, Management en Ondernemen.
Ik koos voor het veilige maar toch ook op dat moment voelde ik een soort spijt dat ik niet voor het avontuur Australië koos. Hoe zou het leven daar zijn? Hoe zouden de mensen daar zijn? En vooral: wat zou er met mij gebeuren zodra ik daar een periode ben?
Het zijn vragen waar ik nog geen antwoord op heb, maar ik denk dat iedereen zoiets herkent: Je wilt iets, maar je doet het niet…
Precies een maand geleden luisterde ik naar een podcast (Hooked on Business) terwijl ik in de sportschool aan het trainen was. Deze podcast luisterde ik vanwege Tibor Olgers die aan het woord was die zijn adviezen gaf op het gebied van groei op zakelijk en privé gebied. Tibor had veel leerzame punten genoemd. Eén van die dingen was dat je nooit zeker bent van morgen. Hoe hard dat ook klinkt, het is waar. Echter, zegt hij, leven we wel alsof alles later kan. Op een moment dacht ik dat de podcast klaar was. Toen vroeg de interviewster: “heb ik iets niet gevraagd wat ik wel had moeten vragen?”
Toen deelde Tibor het volgende:
“Er is wel iets wat ik nog aan de luisteraars kwijt wil. Het juiste moment bestaat niet. Mijn vader, broer en ik hadden al jaren het plan om een stedentrip te doen. Al jaren deden we het niet. Op een dag besloot ik dat het klaar was en boekte ik zonder overleg een vliegticket en hotel in Madrid en mailde het gelijk door naar mijn broer en vader. Hierdoor moesten ze regelen wat ze hiervoor steeds niet deden: vrij regelen en ruimte maken in de agenda. Altijd was er wel werk, een verhuizing of iets anders. Ze zorgden er dus voor dat ze meekonden en toen liepen we daar 5 dagen te genieten in Madrid. 3 maanden na deze reis kreeg mijn vader zijn eerste van de twee hersenbloedingen die hem voor de rest van zijn leven zouden verlammen en mijn broertje kreeg kanker. De gedachte dat je moet zorgen dat vandaag een goede dag is (zonder morgen te verpesten) kwam toen keihard binnen”.
Tibor Olgers (van www.tibor.nl)
Terwijl ik dit nu opschrijf krijg ik weer kippenvel, net als dat ik een maand geleden naar de podcast luisterde en aan het squatten was in de gym en even de zware gewichten in het rek moest hangen. Op dat moment dacht ik aan mijn droom naar Australië en had ik besloten: ik ga er heen!
Tennis the World ben ik gestart omdat ik zelf als kleine jongen geïnspireerd ben geraakt door Federer en mij ooit als een prof wilde voelen. Tennisdromen waarmaken is waar Tennis the World voor gaat. Dromen en het gaan léven. Dat is iets wat ik nu zelf ga doen na mijn scriptie. De studie Sport, Management en Ondernemen zorgde ervoor dat ik niet naar Australië ging, maar daar heb ik geen spijt van, want deze 4 jaren brachten mij veel. Nu ga ik aan de slag met het afstuderen en vertrek ik midden januari voor 6 weken naar Australië. Niet geheel toevallig dat de Australian Open dan begint: Let’s make my own tennis dream come true!
